ارزیابی شاخص های اقتصادی - عملکردی بخش مسکن در مقیاس منطقه ای (مطالعه موردی: استان لرستان)

تدوین یک برنامه جامع بخش مسکن نیازمند شناسایی کامل و تجزیه و تحلیل عمیق ابعاد گسترده عوامل موثر بر آن است، در این میان کلیدی ترین ابزار برنامه ریزی و تشکیل دهنده شالوده اصلی آن، پرداختن به شاخص های مسکن می باشد که می توان حساسترین مرحله برنامه ریزی دانست. شاخص های عملکردی مسکن از یک سو ابزار شناخت وضعیت مسکن درابعاد مختلف کمی و کیفی بوده واز سوی دیگر، ابزاری کلیدی برای ترسیم چشم اندازآینده مسکن و برنامه ریزی برای آن هستند.با انجام تحقیقات و پروژه های مهم در شناخت و تجزیه و تحلیل شاخص های عملکردی مسکن، می توان میزان کارآیی برنامه های مسکن را به طور چشم گیری افزایش داد. در این مقاله سعی شده است که با بررسی شاخص های اقتصادی- عملکردی بخش مسکن در نقاط شهری استان لرستان به تحلیلی از ساختار و تحولات بازار مسکن و عوامل موثر بر آن در سطح استان با رویکرد مسکن به عنوان یک بخش اقتصادی پرداخته شود. هدف نهایی از این پژوهش، فراهم آوردن مبانی و مقدماتی برای پیش بینی آینده مسکن و فضای سکونتی در استان می باشد، که امید است شرایط ارتقاء برنامه های مسکن و توسعه شهری را در استان فراهم آورد. در این پژوهش با تحلیل شاخص های اقتصادی همچون؛ سرمایه گذاری بخش خصوصی در تأمین مسکن استان و دخالت دولت، بررسی قیمت زمین و مسکن و برآورد هزینه های مسکن با استفاده از ضریب جینی، برآورد الگوی تقاضای موثر مسکن در دهک های درآمدی، برآورد شاخص دسترسی گروه های درآمدی، برآورد الگوی تابع مخارج خانوار و تعیین جایگاه مسکن در سبد بودجه خانوار، به تبیین رابطه علت و معلولی و بررسی شاخص های عملکردی مسکن با در نظر گرفتن علت تحولات و دگرگونی های این شاخص ها پرداخته شده است. با توجه به بررسی­های صورت گرفته بررسی شاخص مسکن (شاخص های اقتصادی-عملکردی)، یکی از ابزارهای شناخت ویژگی مسکن (در سطح مطالعاتی مورد نظر) می باشد.این ابزار اصلی در بحث مسکن زمینه مناسب جهت سیاستگذاری و برنامه ریزی، ارزیابی نتایج برنامه ریزی ها، تدوین نظام صحیح مسکن سازی و ارائه چارچوب تحلیلی را فراهم می آورد.